scrap.book_22_.txt (part 2)

4/5/11 

3.00

σα να ανθίζουν πυροτεχνήματα,

σα να 'ναι όλη η ζωή μια τρέλλα...

scrap.book_22_.txt (part 1)

20/12/11

4.13 - 4.21

FAILED REMINISCENCE

I was talking to myself,

not you.

I was trying to remember some good moments of the past. I couldn't find any.




I was singing to myself,

not you.

Don't give me that look,
I ain't crazy yet.

scrapbook series/ episode twenty-one

7/3/09-7/12/11

take 3

THE CIRCUS


Κρυμμένος πίσω από ένα παραβάν,
και από την άλλη μεριά ακούς αυτό που ποτέ δεν ευχήθηκες να γίνει.


Αμίλητος, ακίνητος, 
το βλέμμα σου ουρλιάζει τον καημό σου,
Σαν άγαλμα που στάζει Έρωτα.
Σπαράζει η τσακισμένη σου καρδιά.
Και στο βάθος, η χαρούμενη μουσική της παράστασης των κλόουν.


ήρθε ο Σχοινοβάτης.
ο Φόβος σου πήρε σάρκα και οστά.
όλα τα ροζ και τα κίτρινα του κόσμου, 
σαν μαύρα είναι πια.


ήρθε ο Σχοινοβάτης.
ο Μορφονιός.
χωρίς να σου δώσει σημασία,
άνοιξε την αγκαλιά της και του δώθηκε...

αλέξανδρος προδρόμου

βασισμένο στην ομώνυμη ταινία του Chaplin

Η τριλογία του Γυθείου (συμπληρωματικό)

φωτογραφίες του αλέξανδρου προδρόμου // αύγουστος 2011

from my scrapbook -XX-

X-2

 august-september '08 [take 1.1]
-no grammar correction-

And all the songs of heartbreak and despair
And all our hopes

all the wandering stars we followed, 'till a cliff stood in our way.

all the hopes we gave up
and all the soulmates we forsook
all the dreams we killed inside us
all the candles we left burning at the beach...
all the lonely nights we wished for

our life to end...

all the blood we spilled under the starlit sky
and all the times you passed me by
and all the times I kissed you
and all the times you kissed me


it all came back to me, as soon as 

I stared into your eyes.

And you smiled at me
And then I smiled back at you

and your sun shed it's light

on my world again.

a lullaby for our burdened souls / no surprises

ξημέρωμα 8/11/11
[take 2]

A heart that's full up like a landfill.

A job that slowly kills you.

Bruises that won't heal.

Περπατούσα για χρόνια μέσα

 σε αυτό το βρωμερό τοπίο.

You look so tired and unhappy.

Bring down the government.

They don't, they don't speak for us.

Αηδίασα με τα πράγματα που η ανάγκη

 με έσπρωξε να κάνω.

Και όμως, 
όταν σε βρήκα, 
όταν τόλμησα να σε αγγίξω,

τις αμαρτίες μου δεν τις έκρινες.

I'll take a quiet life.

A handshake of carbon monoxide and

Την πιό καθαρή ματιά μου έβγαλες στην επιφάνεια,

 τον βούρκο της ψυχής μου καθάρισες.

No alarms and no surprises.

No alarms and no surprises.

No alarms and no surprises.

Silent.

Silent.

Χωρίς να έχω συναίσθηση των πράξεων μου,
αφήνοντας το σώμα μου στον έλεγχο της καρδιάς,

σε ψηλάφισα.

This is my final fit, my final bellyache with

Εντόπισα τα χείλη σου καθώς κοιμόσουν πάνω μου.


Έμεινα ακίνητος και σιωπηλός για ώρες,

 άγρυπνος φρουρός της ηρεμίας σου.

No alarms and no surprises.

No alarms and no surprises.

No alarms and no surprises please.

Σαν ξύπνησες, είπα "Σ'ευχαριστώ" και καταδύθηκα

 στο στόμα σου.

Μέσα στο κορμί σου έγειρα και επιτέλους ξεκουράστηκα.

Such a pretty house and 
such a pretty garden.

Η Αναζήτηση έλαβε τέλος.

 Εσύ ήσουν η κρυφή μου Μούσα!

No alarms and no surprises (let me out of here).

No alarms and no surprises (let me out of here).

No alarms and no surprises please (let me out of here).

(στίχοι του τραγουδιού "No Surprises" από το συγκρότημα Radiohead)

the peak

holding your hand was just the highlight of my life, a fragment of time that will expand in eternity.
i guess i'm luckier than others, just for having a moment like that.


guess who's fault is it...

it was just love

I remember those days. It was the most carefree period of my  life. You were my best friend and us being together was the most magical thing in that sad world. Especially when you held my hand! I wonder if you remember that night when we captured the light-butterfly. It was the time that i realised i was in love with you...

But i never said anything.

And now i'm drifting alone...

image by Goro Fujita

scRaPboOk///19///

23.11.08-30.10.11 /// [ημιτελές]

Σε κάθε νέο σου ταξίδι σε χάνω.

Είναι τα μουσεία,

Είναι οι πυραμίδες,

Είναι τ'αγάλματα που κλαίνε 

        και σ'έχουνε κρατήσει μακριά

Σε χωράφια που στάρι δε φυτρώνει,

Σε θάλασσες δίχως αμμουδιές,

Σε ήλιους που δε ζεσταίνουν.

Σε διαφορετικό μέρος κρύβεσαι κάθε φορά.

[...]

Θα ψάξω κάθε κάστρο,

Κάθε δρομάκι,

Κάθε πύργο που ανέβηκες.

Μέσα σε ένα Θέατρο θα σε βρω 

        να μουρμουράς...

scrap.book_18_.txt

1-4-11

Μείνε στην ασφάλεια του πύργου σου λοιπόν,
να κοιτάς από μακριά την ζωή
καθώς συμβαίνει,
να ονειρεύεσαι τα ψεύτικα.


Και όσο εγώ θα πληγώνομαι
και θα ματώνω στη λάσπη,
εσύ θα γερνάς
και με ερωτηματικά θα γεμίζεις.


Πάντα στην ασφάλεια του πύργου σου.
Σα να είχες όλο το χρόνο του κόσμου δικό σου.
Σα να ήταν το πεπρωμένο που σε όριζε...

peace before the war

The only thing left from the war, was the old RBT-14A fighting robot. It was lying next to the waterfall for a few centuries now. As the human civilization was advancing rapidly, it was a matter of time that people would begin to understand its sophisticated technology and start building killing machines again. History is an endless loop and peace is only the time between two wars...

scrapbook *seventeen*

27/12/06

///Ghost///


Ενώ εγώ ξαγρυπνούσα 
χαϊδεύοντας την αύρα σου,
μετρώντας τις αναπνοές σου,
εσύ ξύπνησες απότομα...
Σε καθησύχασα από τον εφιάλτη,
σε αγκάλιασα σαν να ήθελα να σε σκοτώσω...


Τώρα, τα όνειρα μου με άφησαν μόνο με τις μνήμες σου.
Σκαλίζω το όνομα σου στο δέρμα μου,
φοβάμαι την ημέρα που θα χαθούν και οι μνήμες.
Προσεύχομαι να μην ωριμάσουν οι λωτοί,
προσπαθώ να εφεύρω χρονομηχανές,
φωτογραφίζω τις φωτογραφίες σου,
σου τραγουδώ...

Η τριλογία του Γυθείου (μέρος τρίτο)

26/8/11 νωρίς το πρωί,

 Γύθειο [Take 1]
ολοκλήρωση 17-18/9/11
[Take 1.5]

IIΙ

~Η ΓΟΡΓΟΝΑ~

Απέναντι από το φάρο
είναι το εικόνισμα της Γοργόνας.
Κοπάδια από ψάρια το φυλάνε,
μέσα σε πράσινα νερά και καΐκια λευκά.


Σαν πήγα και προσκύνησα,
έκατσα λιγάκι να ξαποστάσω στα στήθη της.
Και εκείνη ναζιάρικα 
άρχισε να μουρμουράει έναν οικείο σκοπό.
Με τον ήλιο σκούπισα τα μαλλιά της
κι ύστερα της έδωσα ένα φιλί
για αντίο.


Και τότε, το πιό μεγάλο θάμα γίνηκε:
πέρασε ένας λούτσος
που μήνυμα δικό σου έφερνε!
Έβγαλε το κεφάλι του από το νερό,
μιμήθηκε την φωνή σου
και μου είπε όσα τον είχες ορμηνέψει.
Ύστερα βούτηξε στην γαλήνη και χάθηκε.
Γεια!

Η τριλογία του Γυθείου (μέρος δεύτερο)

26/8/11 νωρίς το πρωί,

 Γύθειο [Take 1]

IΙ

~Ο ΛΟΥΤΣΟΣ~

Ούτε απότομοι παφλασμοί,

ούτε λύσσας αφροί.

Τεμπέλικα χουζούρευες αντίκρυ στον μικρό ήλιο.

Που και που ζωγράφιζες,

σα να ήσουν ο Μονέ.

Και μόλις τέλειωνες το θέμα σου,

έσκιζες ευθύς τον καμβά σου.

Όσα οι άλλοι βαφτίζουν αριστουργήματα

και συσσωρεύουν σε τοίχους και κουτιά,

εσύ στην στιγμή τα κάνεις δώρο.

Γιατί έτσι σου κάνει κέφι!

Σ' αγαπώ...

scrapbook series/episode 16

27/4/11-16/9/11 [take 0.9 / unfinished]

(Ο μαυροφορεμένος)

Με σκοτεινιασμένο βλέμμα

κάθεσαι ζαρωμένος στη γωνιά σου.

Αγρίμι λαβωμένο και επικίνδυνο.

Τρως την φασολάδα με βία.

Κι όταν τελειώνεις, δοξάζεις τον Θεό.

Όλοι οι φόβοι που σε πολεμούνε τρομάζουν στο σταυρό που κάνεις.

Και εκεί, στο τρεμοπαίξιμο της φλόγας,

πάλι σκοτεινιασμένο είν' το βλέμμα σου.

Κάτω από χοντρά, κούφια μανίκια,

ένα ροζάρι μετράς.

Και οι μέρες περνούνε...

Και εσύ αναπολείς τις φωτεινές στιγμές που χαθήκανε,

τα σκυλιά που σε κυνήγησαν

και τις έννοιες που άφησες στην πλάτη της μάνας σου.

Δεν είναι προσευχή αυτό που μουρμουράς,

βλαστήμιες είναι!

Η τριλογία του Γυθείου (μέρος πρώτο)

26/8/11 νωρίς το πρωί,

 Γύθειο [Take 1]

Ι

Στην αντανάκλαση της μπαλκονόπορτας.
Εκεί σε είδα φευγαλέα 
και βγήκα στην βεράντα να σε εντοπίσω.
Με χαιρέτησες και σου χαμογέλασα.


Σε ξανάδα να στέκεσαι
με σκέψεις βαριές στην προκυμαία.
Δεν θέλησα να διακόψω τον ειρμό σου.
Με φιλοδώρησες ένα στίχο του Ρίτσου (*).


Είπα καλημέρα και έφυγα.
Το ξέρω πως ήθελες λίγη παρέα ακόμα.
Έπρεπε να κάτσω...






(*) "Δεν έχει τέλος τούτο το ταξίδι που ζητάει το τέλος"

the blackest black

λίγο πριν αρχίσουν τα γλέντια έφυγες.

το κέρασμα σου οι ζουρνάδες χάσανε.

 

έφυγες στις 12, λες και αν έφευγες στις 13

Εκείνη δεν θα 'κλαιγε,

οι Φίλοι δεν θα 'ρχονταν,

 εμείς δεν θα αντέχαμε...

 

λιγότερα τα πιάτα,

λιγότερα τα ούζα στο τραπέζι μας.

και τα κόκκινα αυγά ποιός θα μας (τα) διαλέξει;

 

την λαλιά σου κρύβω μέσα μου,

και όλα τα άλλα, τα μεταξύ μας.

και θα θυμάμαι ένα χαμόγελο

σαν να'τανε δικό μου,

σαν να'ταν ευαγγέλιο...

21-22/4/06

add your wish here

Αχνές οι σιλουέτες μέσα στη νύχτα. Έξω από το Μπερλίν και το Λούκυ, η ηλεκτρική σου μέθη με τράβηξε και σε κόλλησα στον τοίχο. Τα χείλη μας χωρίσανε σαν ήρθε το ξημέρωμα, και ένα μήνυμα που έμεινε αναπάντητο με στοίχειωσε... 


[Στο μαξιλάρι μου παίζει μια διαφορετική ταινία όταν κοιμάμαι.]

Blood Stains

19-8-08

I'm standing still.

A Rock staring at eternity.

Watching life moving in circles,

demystifying the secrets ancient spirits hold.

I have blood stains in my soul.

From my own blood!

For a thousand years I've been dancing and crying.

But this new pain is unbearable.

I'm standing in front of the Sea.

A Child asking you to hold its hand.

Watching fireworks disappearing  in the darkness.

I took a rope and my shiny knife and left home.

Kissing an angel is a sin and the time to pay for it is now.

Now and forever on.

Some mistakes are not for everyone...

This time I'll make it right.

Explosives in my heart, a trigger in my hand.

Don't ask why.

A firework disappearing in the darkness...

from my scrapbook -XV- (part 2)

18/9/2010 [take 1 ] {Κύπρος}

Lust for Love


Και σηκώνω το βλέμμα
να κοιτάξω το πρόσωπο σου


Και αναρωτιέμαι αν σπαρταράς
από ηδονή ή από καημό...


Λαχτάρα του κορμιού σου,
πείνα που θα φτάσει στον κορεσμό κάποτε,
θα πάψει να υπάρχει...


[...]


Μα ο καημός
από την ματαιοδοξία της καρδιάς πηγάζει,
με το "Σ'αγαπώ" τρέφεται.
Και όσο το κορμί γερνά και φθίνει,
η καρδιά θα μένει νέα,
από την λάμψη των ματιών
στο Άπειρο του Έρωτα.


Για μένα μη ρωτάς, 
μόνο καημούς αποζητώ και ας μη το ξέρεις,
δε θα στο πω ποτέ,
το ψέμα μη χαλάσω...

αλέξανδρος προδρόμου

from my scrapbook -XV- (part 1)

31-10-10

...σα να ήθελες να μου δώσεις ένα φιλί.
μα τέλειωσε το τραγούδι 
και με κοκκινισμένα μάγουλα 
έτρεξες στην ασφάλεια της παρέας σου...

scrapbook 14 (part 2)

15-1-11, 6:40

Σαν ξεθωριάσει το κόκκινο μελάνι,
τί θα μείνει από τα γραμμένα;


Σε μένα, τα πάντα...

scrapbook 14 (part 1)

19/6/08, 21:20

Κέρματα πεταμένα σε πηγάδια,
περιουσίες ολόκληρες για μια ευχή...

Ακόμα σε περιμένω.

κατάρρευση 2011

2011 [take 1]

~ένας ακόμη διαγαλαξιακός αγνοούμενος~


ίσως να μην ξανατρέξουν
 αφηνιασμένα τα ποδήλατα μας
 το ένα δίπλα στο άλλο.


ίσως να ξέχασες τα τραγούδια
 που φαλτσαριστά σου ψιθύριζα
 στο προσκεφάλι σου.


ίσως αυτή η παραλία
 πρέπει να κατεδαφιστεί
 για να κουρελιάσει κάθε ελπίδα
 που φύλαγα για εμάς.


ίσως τα μάτια σου
 να κουράστηκαν
 από τα μαυρόασπρα φιλμ.


ίσως το μόνο που έκανα λάθος
 να ήταν οι βροχές που άφησα να πέσουν
 χαλώντας Απριλιάτικες νύχτες.


ίσως και να τα έκανα όλα λάθος.


ίσως να ήταν απλά
 ένα άδειο γαμήσι.


ίσως υπάρχει κάπου ένα κορίτσι
 που να ονειρεύεται
 το ίδιο ταξίδι με το δικό μου.


ίσως να είμαι απλά ένα αγόρι
 στον λάθος πλανήτη.

my_scrapbook_13 (part 2)

15-18/8/11 
[take 1]

Remember you




αυτά τα παπούτσια
περπάτησαν σε δρόμους και γέφυρες,
είδαν ξένες πόλεις,
χρόνια τώρα λυώνουν οι σόλες τους
κάτω από το βάρος μου.


Κι αν βρέθηκαν πεταμένα
σε άκρες τόσων κρεβατιών,


κι αν συγχρόνισαν τον βηματισμό τους 
με μαύρες μπότες
και κόκκινες γόβες,


κι αν κάποιες νύχτες
ισορρόπησαν πάνω σε
κολονάκια στην άκρη του πεζοδρομίου,


κι αν κάποιες φορές
τα βρήκε το ξημέρωμα να αγκομαχούν
και να σέρνονται,


κι αν τα κορδόνια τους,
που όλο τα έλυνες και τα έδενα,
κοντεύουν να σχιστούν,


το μόνο που τους έμεινε να θυμούνται
είναι μια βραδιά που
μεθυσμένα χόρεψαν
αντίκρυ από τα μωβ
σταράκια σου...

--αλέξανδρος προδρόμου--

my_scrapbook_13 (part 1)

6/4/11 11:55

I never asked to be saved,
I just wanted to be with you...

scrapbook series/ episode -twelve-

ΑΓΕΡΙ + εσύ 

9.7.10  [take 1]

Όπως φυσάει και παίρνει φύλλα και σκέψεις μαζί του,

ο άνεμος της ζωής μου,

έφερε εσένανε μπροστά μου.

Κι αν το να σε βρω ήταν γέννημα 

της τύχης,

το να σε κρατήσω είναι 

δικό μου θέμα.

Και αν κόντρα στου ανέμου

τα θελήματα δεν βάσταξε

ποτέ κανείς

ήρθε η στιγμή για μένα να κάμω την αρχή.

Όχι για ένα πουκάμισο αδειανό,

όχι για πείσμα κρασί γεμάτο,

μα για μια ψυχή αδέσποτη,

για ένα χαμόγελο που ξεχυλίζει

φως.

#  αλέξανδρος προδρόμου  #

from my scrapbook///eleven///

29-7-10, 04:15-45 (take 1)

~ LET'S DANCE ~


Let's Dance,
Dance like there is no tomorrow,
Dance like your Life Depends on it.
Dance like David Bowie 
is watching.


Let's be ourselves, forget
the people around us staring.
Let them be pretentious and loveless,
You Just hold my hand,
Just close your eyes.


Let's Dance 'till the morning,
Dance even when the music stops,
Dance on the sidewalk.
Sing to me, mesmerize me, 
I love your voice,
I love your soul. 
I think I love you.