scrapbook 14 (part 2)

15-1-11, 6:40

Σαν ξεθωριάσει το κόκκινο μελάνι,
τί θα μείνει από τα γραμμένα;


Σε μένα, τα πάντα...

scrapbook 14 (part 1)

19/6/08, 21:20

Κέρματα πεταμένα σε πηγάδια,
περιουσίες ολόκληρες για μια ευχή...

Ακόμα σε περιμένω.

κατάρρευση 2011

2011 [take 1]

~ένας ακόμη διαγαλαξιακός αγνοούμενος~


ίσως να μην ξανατρέξουν
 αφηνιασμένα τα ποδήλατα μας
 το ένα δίπλα στο άλλο.


ίσως να ξέχασες τα τραγούδια
 που φαλτσαριστά σου ψιθύριζα
 στο προσκεφάλι σου.


ίσως αυτή η παραλία
 πρέπει να κατεδαφιστεί
 για να κουρελιάσει κάθε ελπίδα
 που φύλαγα για εμάς.


ίσως τα μάτια σου
 να κουράστηκαν
 από τα μαυρόασπρα φιλμ.


ίσως το μόνο που έκανα λάθος
 να ήταν οι βροχές που άφησα να πέσουν
 χαλώντας Απριλιάτικες νύχτες.


ίσως και να τα έκανα όλα λάθος.


ίσως να ήταν απλά
 ένα άδειο γαμήσι.


ίσως υπάρχει κάπου ένα κορίτσι
 που να ονειρεύεται
 το ίδιο ταξίδι με το δικό μου.


ίσως να είμαι απλά ένα αγόρι
 στον λάθος πλανήτη.

my_scrapbook_13 (part 2)

15-18/8/11 
[take 1]

Remember you




αυτά τα παπούτσια
περπάτησαν σε δρόμους και γέφυρες,
είδαν ξένες πόλεις,
χρόνια τώρα λυώνουν οι σόλες τους
κάτω από το βάρος μου.


Κι αν βρέθηκαν πεταμένα
σε άκρες τόσων κρεβατιών,


κι αν συγχρόνισαν τον βηματισμό τους 
με μαύρες μπότες
και κόκκινες γόβες,


κι αν κάποιες νύχτες
ισορρόπησαν πάνω σε
κολονάκια στην άκρη του πεζοδρομίου,


κι αν κάποιες φορές
τα βρήκε το ξημέρωμα να αγκομαχούν
και να σέρνονται,


κι αν τα κορδόνια τους,
που όλο τα έλυνες και τα έδενα,
κοντεύουν να σχιστούν,


το μόνο που τους έμεινε να θυμούνται
είναι μια βραδιά που
μεθυσμένα χόρεψαν
αντίκρυ από τα μωβ
σταράκια σου...

--αλέξανδρος προδρόμου--

my_scrapbook_13 (part 1)

6/4/11 11:55

I never asked to be saved,
I just wanted to be with you...

scrapbook series/ episode -twelve-

ΑΓΕΡΙ + εσύ 

9.7.10  [take 1]

Όπως φυσάει και παίρνει φύλλα και σκέψεις μαζί του,

ο άνεμος της ζωής μου,

έφερε εσένανε μπροστά μου.

Κι αν το να σε βρω ήταν γέννημα 

της τύχης,

το να σε κρατήσω είναι 

δικό μου θέμα.

Και αν κόντρα στου ανέμου

τα θελήματα δεν βάσταξε

ποτέ κανείς

ήρθε η στιγμή για μένα να κάμω την αρχή.

Όχι για ένα πουκάμισο αδειανό,

όχι για πείσμα κρασί γεμάτο,

μα για μια ψυχή αδέσποτη,

για ένα χαμόγελο που ξεχυλίζει

φως.

#  αλέξανδρος προδρόμου  #

from my scrapbook///eleven///

29-7-10, 04:15-45 (take 1)

~ LET'S DANCE ~


Let's Dance,
Dance like there is no tomorrow,
Dance like your Life Depends on it.
Dance like David Bowie 
is watching.


Let's be ourselves, forget
the people around us staring.
Let them be pretentious and loveless,
You Just hold my hand,
Just close your eyes.


Let's Dance 'till the morning,
Dance even when the music stops,
Dance on the sidewalk.
Sing to me, mesmerize me, 
I love your voice,
I love your soul. 
I think I love you.

scrap.book_10_

1/9/10, 04:35 (take 1)

Η μυρωδιά από το φιτίλι που σβήνει... σαν θάνατος μικρός.
Μέσα στην καρδιά της νύχτας, 
τους ήχους της πόλης αφουγκράζομαι.
Και τα δευτερόλεπτα του ρολογιού,
που δε χάνουνε το τέμπο.
Και ο χρόνος, μικρός θάνατος 
και αυτός.
Σαν το σκοτάδι που μας χωρίζει




καταλαβαίνεις πως σε κοιτάω;

scrapbook IX

14-20/6/2010 (take 2.5)

~ MIDNIGHT SUN ~

She is coming

She is floating in the air.

And you can see the peace in her eyes

each time she laughs.

a soul that cannot be withered

a heart that cannot be tamed.

Like a fire in the heart of December,

she is needed.

Once there was a sparrow that

killed a Roaring dragon,

so She wouldn't be awaken from her sleep.

She is the fountain of Love,

despising the treasures of this world.

She's Chaos and Desire,

She's a River rushing to the Sea.

She is the Midnight Sun,

and each time she Rises

Lovers hold their hands tight.

And if you listen to her white voice,

you'll be her prisoner

forever...