27/4/11-16/9/11 [take 0.9 / unfinished]
(Ο μαυροφορεμένος)
Με σκοτεινιασμένο βλέμμα
κάθεσαι ζαρωμένος στη γωνιά σου.
Αγρίμι λαβωμένο και επικίνδυνο.
Τρως την φασολάδα με βία.
Κι όταν τελειώνεις, δοξάζεις τον Θεό.
Όλοι οι φόβοι που σε πολεμούνε τρομάζουν στο σταυρό που κάνεις.
Και εκεί, στο τρεμοπαίξιμο της φλόγας,
πάλι σκοτεινιασμένο είν' το βλέμμα σου.
Κάτω από χοντρά, κούφια μανίκια,
ένα ροζάρι μετράς.
Και οι μέρες περνούνε...
Και εσύ αναπολείς τις φωτεινές στιγμές που χαθήκανε,
τα σκυλιά που σε κυνήγησαν
και τις έννοιες που άφησες στην πλάτη της μάνας σου.
Δεν είναι προσευχή αυτό που μουρμουράς,
βλαστήμιες είναι!
αχ και δε μ'αρέσει η φασολάδα=|
ΑπάντησηΔιαγραφήπολύ ωραίο:3
Καλημέρα!
ίσως να μην την μαγειρεύουν καλά στα μέρη σας την φασολάδα, τι να πω!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημέρα,ευχαριστώ για την επίσκεψη...
α.
profanws einai ligo kata tis ekklisias opws einai simera? i tis proseuxis tis dithen?
ΑπάντησηΔιαγραφήauto katalavainw egw kai maresei!
όπως σε βολεύει ανώνυμε. αν με γνωρίζεις, τότε ξέρεις ακριβώς τι θέλω να πώ ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήνα είσαι καλά!
α.
μπα!επιλεκτική λογοκρισία?
ΑπάντησηΔιαγραφήlike σ αυτό
αληθοφανές με επιφανειακή αυτοκριτική
λογοκρισία; που;
Διαγραφήναι, οκ, αν δε σε καλύπτει μην κουράζεις τα μάτια σου...
α.