in vino veritas #3

πάντα υπάρχει η επιλογή και το ξέρεις. απλά, συνήθως οι εναλλακτικές είναι επώδυνες, κουραστικές ή απαιτούν θυσίες από μέρους σου. κι έτσι, τις περισσότερες φορές θα Υποκριθείς πως δεν υπάρχουν και ότι ήσουν αναγκασμένος να κάνεις αυτό που έκανες, σα να ήτανε μονόδρομος. θα μετατραπείς σε ανεύθυνο ανθρωπάκι και όλοι θα σε κουμαντάρουν όπως γουστάρουν. και σε κάθε βήμα θα ξεπουλάς λίγη από την ελευθερία σου.


όμως πάντα υπάρχει η επιλογή. μπορώ να βάλω φωτιά σε ό,τι με καίει, σε ό,τι μου τρώει την ψυχή (που λέει και ο ποιητής) αλλά ξέρεις κάτι; ίσως Αγαπώ περισσότερο αυτό που με καίει. επιλέγω λοιπόν να το αφήσω να με κάψει γιατί την εναλλακτική δε την γουστάρω. δε θα με ακούσεις να παραπονιέμαι όμως, αφού η απόφαση δική μου θα είναι.


και τις φορές που θα διαλέξεις την ευκολία σου, μη ξεφτιλιστείς, μην πεις πως "δεν είχες επιλογή". να παραδεχτείς πως το έκανες γιατί ήταν Πικρό το άλλο το ποτήρι, ήταν δύσβατο και ανηφορικό το άλλο μονοπάτι και έτσι επέλεξες την βολή σου πουλώντας λίγη από την ελευθερία σου. δεν πειράζει, Άνθρωποι είμαστε. αλλά μην πεις πως δεν είχες άλλη επιλογή!


και όταν θα περπατάς σκυφτός, με χαλκάδες στα χέρια και με μια κοντή αλυσίδα στα πόδια, μην αναρωτηθείς πως κατάντησες Εσύ έτσι...




(in vino veritas ή αλλιώς: χαιρετίσματα από την κόλαση του αλέξανδρου προδρόμου)