Παρασκευή 20 Απριλίου 2012

scrap.book_34_.txt

20/4/12

ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ


Λίγη ηρεμία ζήτησα.
Λίγη κατανόηση και
το προνόμιο να είμαι εγώ
αυτός που θα σε 
σκεπάζει το βράδυ,
όταν η μισή κουβέρτα 
θα πέφτει στο πάτωμα
και θα σε αφήνει
εκτεθιμένη στους εφιάλτες.
Λίγη εμπιστοσύνη ζήτησα.
Μέχρι να βράσει το τσάι,
έκλεισες την πόρτα πίσω σου
και τα φιλιά 
τα σκόρπισε ο άνεμος.
Ένα τραγούδι μόνο έμεινε
κρυμμένο εκεί που το άφησες...


_αλέξαΝδρος προδΡόμου_


10 σχόλια:

  1. μικρό δεν είναι, θαύμα είναι, η θαυμάσια αλήθεια ενός χεριού που σε σκεπάζει ενώ κοιμάσαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Άλλοι παρακαλούν να είναι αυτοί που θα σκεπάζουν κάποιον, και άλλοι δεν έχουν κανένα να τους σκεπάζει τα βράδια. Γιατί να μην συμπίπτουν ποτέ κάποιοι άνθρωποι;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ευτυχώς κάποιες φορές συμπίπτουν υπομονή και τόλμη θέλει..

    ΑπάντησηΔιαγραφή