24-30/4/12
take 1,7
ΣΥΣΤΗΜΕΝΟ
Τώρα πια δεν είμαι όμορφος,
χάθηκε η δύναμη,
το δέρμα μου σκάφτηκε από ρυτίδες
και λίγο άρωμα κλέβω από την κολώνια
για να κρύψω την μυρωδιά της σήψης μου.
Τώρα πια δε με θες,
δεν έχω κάτι να σου δώσω.
Ξεφυλλίζω τα άδεια χρόνια,
μετράω τις μέρες της άκαρπης αναμονής,
γίνομαι μάρτυρας μιας ζωής που φτάνει στο τέλος της μαραμένη.
Ξαναθυμάμαι τα ταξίδια που δεν κάναμε,
τους χορούς που δεν χορέψαμε,
τα αγγίγματα που δε νοιώσαμε.
Όλα τα όνειρα όμορφα κρατημένα
σε ένα σημειωματάριο θλίψης.
Δεν ξανάκανα εκπτώσεις,
υποχωρήσεις, συμβιβασμούς.
Μηδέ βρήκα κάποια καλύτερη σου.
Δεν πειράζει...
*αλέξανδρος προδρόμου*
Η ήττα του να γίνεις συναισθηματικά ολιγαρκής εκεί που κάποτε ήσουν άπληστος, δεν είναι τόσο όμορφη στην πραγματικότητα. Μόνο στα τραγούδια αντέχεται, κι εκεί, μονάχα απ τους «αδαείς».
ΑπάντησηΔιαγραφήκαθόλου όμορφη. είναι θέμα συμβιβασμού, και για κάποιον που τα θέλει όλα ή τίποτα, δεν λογίζεται συμβιβασμός...
Διαγραφήα.