23.11.08-30.10.11 /// [ημιτελές]
Σε κάθε νέο σου ταξίδι σε χάνω.
Είναι τα μουσεία,
Είναι οι πυραμίδες,
Είναι τ'αγάλματα που κλαίνε
και σ'έχουνε κρατήσει μακριά
Σε χωράφια που στάρι δε φυτρώνει,
Σε θάλασσες δίχως αμμουδιές,
Σε ήλιους που δε ζεσταίνουν.
Σε διαφορετικό μέρος κρύβεσαι κάθε φορά.
[...]
Θα ψάξω κάθε κάστρο,
Κάθε δρομάκι,
Κάθε πύργο που ανέβηκες.
Μέσα σε ένα Θέατρο θα σε βρω
να μουρμουράς...
Τι ωραίο...=)
ΑπάντησηΔιαγραφήσε ευχαριστώ, αν και βλέπω πολλά ψεγάδια...
ΑπάντησηΔιαγραφήχχ
α.
κρατώ το τελευταίο δίστιχο , αν το ξαναδουλέψεις μην το αλλάξεις :) επίσης αν (της)το υποσχεθείς θα πρέπει και να το κάνεις... έσω έτοιμος, γιατί δεν υπάρχει πιο σπαραξικάρδιο πράγμα από την πατημένη υπόσχεση_ καλησπέρα _
ΑπάντησηΔιαγραφήκάθε τι που δημοσιεύεται, δεν ξαναδουλεύεται. αφήνεται στο έλεος του κοινού. ημιτελές μεν, εγκαταλελειμμένο δε το εν λόγω κείμενο. μην ανησυχείς, δεν πατώ τις υποσχέσεις μου, αλλά δε μου δίνουν κ την δυνατότητα να αποδείξω ότι θα τις τηρήσω Σέττυ μου, καταλαβες που σκαλώνω;
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλό βράδυ και ευχαριστώ για την στάση σου εδώ.
α.
http://www.youtube.com/watch?v=X_inrK_5acU&feature=related αυτό μου ρθε στο μυαλό διαβάζοντας το παραπάνω
ΑπάντησηΔιαγραφήπαράξενος συνειρμός, για βοήθα λίγο. εμένα το τραγούδι με τρόμαζε παλιά, λόγω του μακάβριου θέματος του. χαίρομαι πάντως που γίνονται διαφορετικές αναγνώσεις σε κάτι που αποτύπωσα...
Διαγραφήμερσί!
α.
what? χαχαχα καλό.. σε τρόμαζε? εσένα? και για ποιό λόγο? για το μακάβριο θέμα του? χαχαχαχααχ κύριε alex (μιας κ έχετε πολλές δεκαετίες στην καμπύρα σας..) μάλλον δεν έχετε καταλάβει ότι το τραγουδάκι αυτό είναι υπεραισιόδοξο συγκριτικά με την πλειονότητα των κειμένων σας (μιας και δεν είναι ποιήματα..) και το μόνο που εκφράζει είναι μια απεριόριστη λαχτάρα να δει την/τον αγαπημένη/ο του/της. ριεν ντι του!
ΑπάντησηΔιαγραφήσυγκριτικά είναι αισιόδοξο λέτε; όχι στα μάτια μου. εδώ τρομάζω και με το δημοτικό "του νεκρού αδερφού" με τον κωνσταντη και τα πουλάκια. είπαμε, διαφορετικές αναγνώσεις...
Διαγραφήα.