Η τριλογία του Γυθείου (μέρος τρίτο)

26/8/11 νωρίς το πρωί,

 Γύθειο [Take 1]
ολοκλήρωση 17-18/9/11
[Take 1.5]

IIΙ

~Η ΓΟΡΓΟΝΑ~

Απέναντι από το φάρο
είναι το εικόνισμα της Γοργόνας.
Κοπάδια από ψάρια το φυλάνε,
μέσα σε πράσινα νερά και καΐκια λευκά.


Σαν πήγα και προσκύνησα,
έκατσα λιγάκι να ξαποστάσω στα στήθη της.
Και εκείνη ναζιάρικα 
άρχισε να μουρμουράει έναν οικείο σκοπό.
Με τον ήλιο σκούπισα τα μαλλιά της
κι ύστερα της έδωσα ένα φιλί
για αντίο.


Και τότε, το πιό μεγάλο θάμα γίνηκε:
πέρασε ένας λούτσος
που μήνυμα δικό σου έφερνε!
Έβγαλε το κεφάλι του από το νερό,
μιμήθηκε την φωνή σου
και μου είπε όσα τον είχες ορμηνέψει.
Ύστερα βούτηξε στην γαλήνη και χάθηκε.
Γεια!

Η τριλογία του Γυθείου (μέρος δεύτερο)

26/8/11 νωρίς το πρωί,

 Γύθειο [Take 1]

IΙ

~Ο ΛΟΥΤΣΟΣ~

Ούτε απότομοι παφλασμοί,

ούτε λύσσας αφροί.

Τεμπέλικα χουζούρευες αντίκρυ στον μικρό ήλιο.

Που και που ζωγράφιζες,

σα να ήσουν ο Μονέ.

Και μόλις τέλειωνες το θέμα σου,

έσκιζες ευθύς τον καμβά σου.

Όσα οι άλλοι βαφτίζουν αριστουργήματα

και συσσωρεύουν σε τοίχους και κουτιά,

εσύ στην στιγμή τα κάνεις δώρο.

Γιατί έτσι σου κάνει κέφι!

Σ' αγαπώ...

scrapbook series/episode 16

27/4/11-16/9/11 [take 0.9 / unfinished]

(Ο μαυροφορεμένος)

Με σκοτεινιασμένο βλέμμα

κάθεσαι ζαρωμένος στη γωνιά σου.

Αγρίμι λαβωμένο και επικίνδυνο.

Τρως την φασολάδα με βία.

Κι όταν τελειώνεις, δοξάζεις τον Θεό.

Όλοι οι φόβοι που σε πολεμούνε τρομάζουν στο σταυρό που κάνεις.

Και εκεί, στο τρεμοπαίξιμο της φλόγας,

πάλι σκοτεινιασμένο είν' το βλέμμα σου.

Κάτω από χοντρά, κούφια μανίκια,

ένα ροζάρι μετράς.

Και οι μέρες περνούνε...

Και εσύ αναπολείς τις φωτεινές στιγμές που χαθήκανε,

τα σκυλιά που σε κυνήγησαν

και τις έννοιες που άφησες στην πλάτη της μάνας σου.

Δεν είναι προσευχή αυτό που μουρμουράς,

βλαστήμιες είναι!

Η τριλογία του Γυθείου (μέρος πρώτο)

26/8/11 νωρίς το πρωί,

 Γύθειο [Take 1]

Ι

Στην αντανάκλαση της μπαλκονόπορτας.
Εκεί σε είδα φευγαλέα 
και βγήκα στην βεράντα να σε εντοπίσω.
Με χαιρέτησες και σου χαμογέλασα.


Σε ξανάδα να στέκεσαι
με σκέψεις βαριές στην προκυμαία.
Δεν θέλησα να διακόψω τον ειρμό σου.
Με φιλοδώρησες ένα στίχο του Ρίτσου (*).


Είπα καλημέρα και έφυγα.
Το ξέρω πως ήθελες λίγη παρέα ακόμα.
Έπρεπε να κάτσω...






(*) "Δεν έχει τέλος τούτο το ταξίδι που ζητάει το τέλος"

the blackest black

λίγο πριν αρχίσουν τα γλέντια έφυγες.

το κέρασμα σου οι ζουρνάδες χάσανε.

 

έφυγες στις 12, λες και αν έφευγες στις 13

Εκείνη δεν θα 'κλαιγε,

οι Φίλοι δεν θα 'ρχονταν,

 εμείς δεν θα αντέχαμε...

 

λιγότερα τα πιάτα,

λιγότερα τα ούζα στο τραπέζι μας.

και τα κόκκινα αυγά ποιός θα μας (τα) διαλέξει;

 

την λαλιά σου κρύβω μέσα μου,

και όλα τα άλλα, τα μεταξύ μας.

και θα θυμάμαι ένα χαμόγελο

σαν να'τανε δικό μου,

σαν να'ταν ευαγγέλιο...

21-22/4/06