from my scrapbook /forty-five

28-31/5/13

take 2.0

ΝΕΑ ΠΑΤΡΙΔΑ

Σε αυτή την υδρόγειο δεν χωράμε εμείς αγάπη μου.
Τα πασαπόρτια και τα θεμέλια σπιτιών δεν μπορούν να μας φυλακίσουν.
Στην αεικίνητη θάλασσα θα αφεθούμε,
στα μεθυσμένα κύματα που οδηγούν σε θάνατους μοιραίους,
και καθώς προσπερνάμε βράχια κοφτερά και ρουφήχτρες,
θα γελάμε πιό ηχηρά από νηστικούς γύπες.
Και δε θα μετανιώσουμε για τίποτα που θα ανήκει στο Παρελθόν,
ακόμα και όταν φτάσουμε στην Άκρη της Γης 
και τα νερά θα χάνονται στο Σύμπαν,
και αρχίσει η ατέλειωτη αιώρηση στο Τίποτα.
Βάστα το χέρι μου σφιχτά και μη το ξαναφήσεις.
Γίνε η Πατρίδα μου, κι εγώ θα σ'αφήσω να ζήσεις στην καρδιά μου.