Η τριλογία του Γυθείου (μέρος τρίτο)

26/8/11 νωρίς το πρωί,

 Γύθειο [Take 1]
ολοκλήρωση 17-18/9/11
[Take 1.5]

IIΙ

~Η ΓΟΡΓΟΝΑ~

Απέναντι από το φάρο
είναι το εικόνισμα της Γοργόνας.
Κοπάδια από ψάρια το φυλάνε,
μέσα σε πράσινα νερά και καΐκια λευκά.


Σαν πήγα και προσκύνησα,
έκατσα λιγάκι να ξαποστάσω στα στήθη της.
Και εκείνη ναζιάρικα 
άρχισε να μουρμουράει έναν οικείο σκοπό.
Με τον ήλιο σκούπισα τα μαλλιά της
κι ύστερα της έδωσα ένα φιλί
για αντίο.


Και τότε, το πιό μεγάλο θάμα γίνηκε:
πέρασε ένας λούτσος
που μήνυμα δικό σου έφερνε!
Έβγαλε το κεφάλι του από το νερό,
μιμήθηκε την φωνή σου
και μου είπε όσα τον είχες ορμηνέψει.
Ύστερα βούτηξε στην γαλήνη και χάθηκε.
Γεια!

Η τριλογία του Γυθείου (μέρος δεύτερο)

26/8/11 νωρίς το πρωί,

 Γύθειο [Take 1]

IΙ

~Ο ΛΟΥΤΣΟΣ~

Ούτε απότομοι παφλασμοί,

ούτε λύσσας αφροί.

Τεμπέλικα χουζούρευες αντίκρυ στον μικρό ήλιο.

Που και που ζωγράφιζες,

σα να ήσουν ο Μονέ.

Και μόλις τέλειωνες το θέμα σου,

έσκιζες ευθύς τον καμβά σου.

Όσα οι άλλοι βαφτίζουν αριστουργήματα

και συσσωρεύουν σε τοίχους και κουτιά,

εσύ στην στιγμή τα κάνεις δώρο.

Γιατί έτσι σου κάνει κέφι!

Σ' αγαπώ...

scrapbook series/episode 16

27/4/11-16/9/11 [take 0.9 / unfinished]

(Ο μαυροφορεμένος)

Με σκοτεινιασμένο βλέμμα

κάθεσαι ζαρωμένος στη γωνιά σου.

Αγρίμι λαβωμένο και επικίνδυνο.

Τρως την φασολάδα με βία.

Κι όταν τελειώνεις, δοξάζεις τον Θεό.

Όλοι οι φόβοι που σε πολεμούνε τρομάζουν στο σταυρό που κάνεις.

Και εκεί, στο τρεμοπαίξιμο της φλόγας,

πάλι σκοτεινιασμένο είν' το βλέμμα σου.

Κάτω από χοντρά, κούφια μανίκια,

ένα ροζάρι μετράς.

Και οι μέρες περνούνε...

Και εσύ αναπολείς τις φωτεινές στιγμές που χαθήκανε,

τα σκυλιά που σε κυνήγησαν

και τις έννοιες που άφησες στην πλάτη της μάνας σου.

Δεν είναι προσευχή αυτό που μουρμουράς,

βλαστήμιες είναι!

Η τριλογία του Γυθείου (μέρος πρώτο)

26/8/11 νωρίς το πρωί,

 Γύθειο [Take 1]

Ι

Στην αντανάκλαση της μπαλκονόπορτας.
Εκεί σε είδα φευγαλέα 
και βγήκα στην βεράντα να σε εντοπίσω.
Με χαιρέτησες και σου χαμογέλασα.


Σε ξανάδα να στέκεσαι
με σκέψεις βαριές στην προκυμαία.
Δεν θέλησα να διακόψω τον ειρμό σου.
Με φιλοδώρησες ένα στίχο του Ρίτσου (*).


Είπα καλημέρα και έφυγα.
Το ξέρω πως ήθελες λίγη παρέα ακόμα.
Έπρεπε να κάτσω...






(*) "Δεν έχει τέλος τούτο το ταξίδι που ζητάει το τέλος"

the blackest black

λίγο πριν αρχίσουν τα γλέντια έφυγες.

το κέρασμα σου οι ζουρνάδες χάσανε.

 

έφυγες στις 12, λες και αν έφευγες στις 13

Εκείνη δεν θα 'κλαιγε,

οι Φίλοι δεν θα 'ρχονταν,

 εμείς δεν θα αντέχαμε...

 

λιγότερα τα πιάτα,

λιγότερα τα ούζα στο τραπέζι μας.

και τα κόκκινα αυγά ποιός θα μας (τα) διαλέξει;

 

την λαλιά σου κρύβω μέσα μου,

και όλα τα άλλα, τα μεταξύ μας.

και θα θυμάμαι ένα χαμόγελο

σαν να'τανε δικό μου,

σαν να'ταν ευαγγέλιο...

21-22/4/06

add your wish here

Αχνές οι σιλουέτες μέσα στη νύχτα. Έξω από το Μπερλίν και το Λούκυ, η ηλεκτρική σου μέθη με τράβηξε και σε κόλλησα στον τοίχο. Τα χείλη μας χωρίσανε σαν ήρθε το ξημέρωμα, και ένα μήνυμα που έμεινε αναπάντητο με στοίχειωσε... 


[Στο μαξιλάρι μου παίζει μια διαφορετική ταινία όταν κοιμάμαι.]

Blood Stains

19-8-08

I'm standing still.

A Rock staring at eternity.

Watching life moving in circles,

demystifying the secrets ancient spirits hold.

I have blood stains in my soul.

From my own blood!

For a thousand years I've been dancing and crying.

But this new pain is unbearable.

I'm standing in front of the Sea.

A Child asking you to hold its hand.

Watching fireworks disappearing  in the darkness.

I took a rope and my shiny knife and left home.

Kissing an angel is a sin and the time to pay for it is now.

Now and forever on.

Some mistakes are not for everyone...

This time I'll make it right.

Explosives in my heart, a trigger in my hand.

Don't ask why.

A firework disappearing in the darkness...

from my scrapbook -XV- (part 2)

18/9/2010 [take 1 ] {Κύπρος}

Lust for Love


Και σηκώνω το βλέμμα
να κοιτάξω το πρόσωπο σου


Και αναρωτιέμαι αν σπαρταράς
από ηδονή ή από καημό...


Λαχτάρα του κορμιού σου,
πείνα που θα φτάσει στον κορεσμό κάποτε,
θα πάψει να υπάρχει...


[...]


Μα ο καημός
από την ματαιοδοξία της καρδιάς πηγάζει,
με το "Σ'αγαπώ" τρέφεται.
Και όσο το κορμί γερνά και φθίνει,
η καρδιά θα μένει νέα,
από την λάμψη των ματιών
στο Άπειρο του Έρωτα.


Για μένα μη ρωτάς, 
μόνο καημούς αποζητώ και ας μη το ξέρεις,
δε θα στο πω ποτέ,
το ψέμα μη χαλάσω...

αλέξανδρος προδρόμου

from my scrapbook -XV- (part 1)

31-10-10

...σα να ήθελες να μου δώσεις ένα φιλί.
μα τέλειωσε το τραγούδι 
και με κοκκινισμένα μάγουλα 
έτρεξες στην ασφάλεια της παρέας σου...