in vino veritas #1

όταν σου λέω πως η αγάπη δεν έχει κανόνες, δεν έχει σωστό και λάθος, να με ακούς.  σωστό είναι αυτό που νοιώθεις, αρκεί να είναι αληθινό.
και αν κάποιος πάει να σου πασάρει έστω και έναν κανόνα, δε θα 'ναι αγάπη.
να ξέρεις να το πεις με τ' όνομα του μπροστά στα μούτρα του:
 ΣΥΜ-ΦΕ-ΡΟΝ.
και μετά φτύσ' τον.




(in vino veritas ή αλλιώς: χαιρετίσματα από την κόλαση του αλέξανδρου προδρόμου)

my_scrapbook_37 (part 2)

1/2/11-22/5/12

FOUNTAIN OF BLOOD

...and then, you just pulled the trigger.
But it was ME that got my bulletproof vest off,
it was ME that loaded the gun,
it was ME that put it in your hand.

my_scrapbook_37 (part 1)

Τόσες χαμένες καταιγίδες,

Τόσες άδειες αγκαλιές...

scrapbook series/episode 36

1-7/5/12

Μέχρι που τελικά κατάλαβες
πως αυτή η ατέλειωτη ευθεία
στην οποία ταξίδευες,
δεν ήταν τίποτε παραπάνω
από τον Γύρο του Θανάτου.


Η βενζίνη σου τελειώνει,
πάτα γκάζι και απόλαυσε τον αέρα στο πρόσωπο σου
όσο κρατάει ακόμα.
Στον πάτο με τα καρφιά θα σε βρούμε
χαμογελαστό και ματωμένο,
και στο λαιμό σου θα'χεις κρεμασμένο το μενταγιόν
με την φωτογραφία της...

#αλέξανδΡος προΔρόμου#

scrapbook 35

24-30/4/12

take 1,7

ΣΥΣΤΗΜΕΝΟ


Τώρα πια δεν είμαι όμορφος,
χάθηκε η δύναμη,
το δέρμα μου σκάφτηκε από ρυτίδες
και λίγο άρωμα κλέβω από την κολώνια
για να κρύψω την μυρωδιά της σήψης μου.


Τώρα πια δε με θες,
δεν έχω κάτι να σου δώσω.


Ξεφυλλίζω τα άδεια χρόνια,
μετράω τις μέρες της άκαρπης αναμονής,
γίνομαι μάρτυρας μιας ζωής που φτάνει στο τέλος της μαραμένη.
Ξαναθυμάμαι τα ταξίδια που δεν κάναμε,
τους χορούς που δεν χορέψαμε,
τα αγγίγματα που δε νοιώσαμε.
Όλα τα όνειρα όμορφα κρατημένα
σε ένα σημειωματάριο θλίψης.


Δεν ξανάκανα εκπτώσεις,
υποχωρήσεις, συμβιβασμούς.
Μηδέ βρήκα κάποια καλύτερη σου.


Δεν πειράζει...

*αλέξανδρος προδρόμου*