8-19 / 1 / 2012
Ο φόβος του λευκού χαρτιού είναι μεγαλύτερος
και από τον φόβο του θανάτου.
Δεν υπάρχει επόμενη μέρα στον Άδη,
ούτε τα μάτια σου.
Στο λευκό χαρτί πρέπει να ξεπεράσω κάθε φορά
το παρελθόν, τον παλιό εαυτό μου.
Μια ανοδική πορεία που μου επιβάλλω αυταρχικά.
Το παιχνίδι των λέξεων που ίσως οδηγήσει σε μια αλήθεια,
αν και συνήθως βγάζει σε αδιέξοδες ψευδαισθήσεις...
Ανοίγω λεξικά και διαλέγω σπάνιες και περίτεχνες λέξεις,
μια κούφια μεγαλοπρέπεια για να κρύψει την φαυλότητα μου.
Ο φόβος του λευκού χαρτιού πηγάζει από την επίγνωση
πως όσα γραφθούν θα φτάσουν σε σένα...
Γράφω και μουτζωρώνω, είμαι ανικανοποίητος,
αυτοκαταστροφικός και απεγνωσμένος.
Είμαι έρμαιο των άγνωστων δυνάμεων
που ορίζουν το μονοπάτι της ύπαρξης μου.
Καμμιά φορά όμως, θαρρώ πως ο φόβος του λευκού χαρτιού
είναι να μην έχω λευκό χαρτί.
ο φόβος του λευκού χαρτιού είναι να μην έχεις μολύβι...
ΑπάντησηΔιαγραφήφροντίζει το ΙΚΕΑ για αυτό. έχω δεκάδες μολυβάκια σε κάθε πανωφόρι μου. αλλά ναι, εννοείται πως πρέπει να μεριμνούμε και για μια γραφίδα πέρα από το χαρτι... ευχαριστώ για την στάση σου, να είσαι καλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήα.
όταν δεν έχω την ανάγκη να γράψω..είμαι απόλυτα ικανοποιημένη χωρίς παράπονα και αποθημένα..ή πλήρως απασχολημένη με άλλες δραστηριότητες που με γεμίζουν
ΑπάντησηΔιαγραφήόταν όμως την έχεις;
Διαγραφήα.