scrapbook *eight*

--LOST--   (απόπειρα 1η)

έχεις χαθεί...

κ δεν είναι το δάσος που κάθε του γωνιά μοιάζει με την άλλη

κ σε κάνει να νομίζεις ότι κινείσαι σε λαβύρινθο.

ούτε το μονοπάτι που, ξεθωριασμένο πια, βγάζει σε αδιέξοδα...

είναι που δεν θέλεις να γυρίσεις πια στα παλιά,

σε φωνές κ κλάμματα, σε ανόητες αγάπες,

σε στομάχια που αρνούνται να φάνε,

σε τραγούδια που πληγώνουν,

σε ρούχα χαρισμένα μαζεμένα σε σακούλες...

είναι που δεν θέλεις να γυρίσεις

σ'ένα σπίτι που δε σε χωράει,

κ ετσι τριγυρνάς σε δρόμους ασφάλτινους,

σε καλντερίμια που μυρίζουν βασιλικό,

σφυρίζεις μια μελωδία κ ταξιδεύεις.

μα έχεις χαθεί..

στο πλήθος που παραληρεί κ ανεξέλεγκτο σε παίρνει μαζί του,

σαν ψάρι που μπήκε στη θάλασσα μετά από χρόνια ζωής στη γυάλα

κ θέλει να εξερευνήσει κάθε σπιθαμή του βυθού...

κ όταν σε βρήκα δε σε ρώτησα που θές να πάς,

να σε βγάλω έξω από το δάσος δε σου υποσχέθηκα.

σε ένα ξέφωτο ήξερα να πάω, εκεί κ πουθενά αλλού.

σε ρώτησα αν θες να έρθεις.

όχι για το ξέφωτο, αλλά για να είμαστε χαμένοι μαζί.

σε ρώτησα αν θές να έρθεις...

[πρώτες στιγμές της άνοιξης του 2009, copyright αλέξανδρος προδρόμου]