Κυριακή 10 Δεκεμβρίου 2006

scrapbook 5--an abstract text about cement


"you don't have to read this. but keep searching..."  [a.]
1 δεκεμβρίου 2005


μέσα στην πόλη αρχίζουμε να χάνουμε την όραση μας. μας ενοχλεί, λένε, το γκρίζο. μα το γκρίζο του τσιμέντου είναι. μήπως φταίει το τσιμέντο, το υλικό, κ όχι το χρώμα; κ αν το τσιμέντο ήταν πράσινο θα ήταν πιό όμορφη η ζωή στην πόλη; πιστεύω όχι.
αγαπώ την θάλασσα. ίσως να 'ναι κ ο ανοιχτός ορίζοντας που την συνοδεύει. μπλε, μαύρη, γκρίζα.
άνθρωποι που παράγουν τσιμέντο κ ζούνε μέσα σ'αυτό. κάποιοι είναι μόνοι. όμως δεν φταίει το τσιμέντο για αυτό...
η θάλασσα δεν έχει σχήμα. δεν είναι σαν τα κουτιά μας. κάποιοι κρύψαν την αγάπη στους υπονόμους. δεν μπορεί να βγει έξω, να επιστρέψει. μόνο να χυθεί στη θάλασσα μπορεί. την δική τους αγάπη εννοώ.
όταν τρελλαίνονται  οι σειρήνες, η ελπίδα μου ανάβει. πάντα όμως καταλήγει στο χειρουργικό τραπέζι πετσοκομμένη. θα κλείσω τα μάτια κ θα δω την πόλη μου. δεν είναι γκρίζα τώρα...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου