14-12-05
[take 1]
μαζί με σκέψεις ενός Μπωντλαίρ γύριζα στο σπίτι. μέσα στη νύχτα πάλι, με τα ταλαίπωρα πόδια μου.
και τα είδα τα πεταμένα άνθη. ήταν κόκκινα και μικρά, σαν τα χείλη σου.
αναρωτήθηκα ποιά να ήταν η ιστορία τους, αν μου έμοιαζε καθόλου. τα πέταξε από περιφρόνηση η άκαρδη; βαρέθηκε να περιμένει ο κυνηγός; μια αποτυχημένη εξομολόγηση στο πεζοδρόμιο. μια αγάπη που δεν υπήρξε...
μέσα στο κρύο του χειμώνα μου, τα ανθάκια τούτα τόσο φρέσκα φαίνονταν. ήταν τα δάκρυα που τα πότισαν; ήταν τα χέρια που τα κράτησαν; ήταν η λαχτάρα για το βάζο με το ζωοδόχο νερό;
αύριο θα έχουν χαθεί, και εγώ μοιάζω να μην έχω δικά μου προβλήματα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου