Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2012

Στην Κ.

29/9/12
take 1


the world started collapsing,
the mountains met the ground 
and the sea had flames on its surface.

people got lost in a fog of indifference
and were too panicked to panic.

i don't care about the end of the world,
'cause for me the day came when you said "goodbye".

we still have a few hours,
we still have a night ahead of us.
come and hold me in silence, tonight

for the afterlife is made for the devout believers
and we had put our faith only in our sins 
and in our hearts...


scrapbook 42

8-10/9/12
take 1.3
Η ευτυχία δεν είναι για όλους


Έπρεπε να έρθει ο Πρίγκηπας
για να καταλάβω πως ήμουν απλά 
ένας ακόμα Νάνος
στον κόσμο των Ανθρώπων.
Πως στο παραμύθι είχα
το ρόλο ενός μικρού κομπάρσου,
μια ασήμαντη σκιά στην ζωή σου.
Η ευτυχία δεν είναι για όλους.
Η πιό όμορφη Χιονάτη
που θα μπορούσε να υπάρξει ποτέ,
Εσύ!


Δευτέρα 13 Αυγούστου 2012

in vino veritas #5


δεν ακούω τίποτα από τα λόγια σου. ειλικρινά, από το ένα αυτί μπαίνουν, από το άλλο βγαίνουν. τις πράξεις σου κοιτάω. αυτές ζυγίζω και κρατάω μέσα μου. 


τα λόγια σου τα υπαγορεύει η λογική και ο εγκέφαλος σου. δεν είμαι και μεγάλος οπαδός τους, ξέρεις. για τις πράξεις ευθύνη έχει η καρδιά, η ίδια σου η ύπαρξη και το καθαρό συναίσθημα. η "πυξίδα" που λέω και εγώ. βασικά φανερώνουν αυτό που πραγματικά θέλεις.

το αστείο είναι ότι άλλα λες και άλλα πράττεις.

μήπως θες μια σφαλιάρα να συνέλθεις;

κάνε μου μια χάρη και κάτσε μπροστά στον καθρέφτη, βρες λίγο χρόνο να βρεις τον εαυτό σου και κατέληξε κάπου...



(in vino veritas ή αλλιώς: χαιρετίσματα από την κόλαση του αλέξανδρου προδρόμου)

Σάββατο 11 Αυγούστου 2012

she is orange

9-10/8/12
take 1,5


πορτοκαλί, σαν το θάνατο της μέρας 
σε ένα περίπατο στην ακροθαλασσιά 
που ποτέ δεν έγινε...

πορτοκαλί, σαν τον τοίχο εκείνο 
που στάθηκες μπροστά του, 
σε ένα ταξίδι που δεν κάναμε μαζί...

πορτοκαλί, σαν τις καραμέλες που έτρωγες 
πριν μου δώσεις φιλί αποχαιρετισμού...

πορτοκαλί, σαν το χρώμα της φωνής σου...

πορτοκαλί, σαν το σεντόνι που έστρωσα για εμάς 
και ποτέ δεν είδες...

πορτοκαλί, σαν την κορδέλα από το σημειωματάριο 
που μιλάει για σένα μόνο...

πορτοκαλί, ανάμεσα στο κίτρινο της χαράς 
και το κόκκινο του πάθους...

πορτοκαλί, το χρώμα που βλέπω 
κάθε μέρα μόλις ξυπνήσω...

πορτοκαλί, εσύ.



Πέμπτη 19 Ιουλίου 2012

in vino veritas #4



Ποιό απ'όλα τα "σ'αγαπώ" που θα ακούσεις θα είναι αληθινό;
Μα, εκείνο που δεν θα απευθύνεται σε σένα!
ΠΑΝΤΑ!


(in vino veritas ή αλλιώς: χαιρετίσματα από την κόλαση του αλέξανδρου προδρόμου)