δεν ακούω τίποτα από τα λόγια σου. ειλικρινά, από το ένα αυτί μπαίνουν, από το άλλο βγαίνουν. τις πράξεις σου κοιτάω. αυτές ζυγίζω και κρατάω μέσα μου.
τα λόγια σου τα υπαγορεύει η λογική και ο εγκέφαλος σου. δεν είμαι και μεγάλος οπαδός τους, ξέρεις. για τις πράξεις ευθύνη έχει η καρδιά, η ίδια σου η ύπαρξη και το καθαρό συναίσθημα. η "πυξίδα" που λέω και εγώ. βασικά φανερώνουν αυτό που πραγματικά θέλεις.
το αστείο είναι ότι άλλα λες και άλλα πράττεις.
μήπως θες μια σφαλιάρα να συνέλθεις;
κάνε μου μια χάρη και κάτσε μπροστά στον καθρέφτη, βρες λίγο χρόνο να βρεις τον εαυτό σου και κατέληξε κάπου...
(in vino veritas ή αλλιώς: χαιρετίσματα από την κόλαση του αλέξανδρου προδρόμου)
