scrapbook XLVII

10/6/13
take 1.1

EXPLODE

Κάθε δευτερόλεπτο μακριά σου 
κυλά σαν σαδιστικό ξυράφι στο δέρμα μου,
και οι σφυγμοί μου αγγίζουν επικίνδυνες κορυφές
όταν λέω το όνομα σου,
και μικροί ανεμοστρόβιλοι μου κλέβουν την βαρύτητα
σαν συλλογιστώ το σώμα σου.

Θυμάμαι το πρώτο σκίρτημα

και το πρώτο φιλί

και το πρώτο δώσιμο

της προηγούμενης ζωής μου,

μα η τωρινή πλέον σου ανήκει.

Μην αργείς, γιατί θέλω να γίνω πάλι παιδί

και να ξαναμάθω τα πάντα στο πλάι σου.

Θέλω να βγω και να φωνάξω στον κόσμο ότι σ'αγαπάω.
Ένα σμάρι χελιδόνια φτερουγίζουν ανυπόμονα μέσα μου,

κι είναι κρίμα να τα κρατώ αιχμάλωτα...

my scrapbook -- 46th page

14.12.12

take 1

Γίνανε φυλακές οι αγκαλιές

και τα φιλιά ρουτίνα.

Με το μυαλό δραπέτευε σε άλλη γη 

κι ήταν μόνο τότε που ζεσταινόταν η καρδιά.

Και κάθε μέρα που περνούσε,

δεν ήξερε αν το μαρτύριο της το άξιζε ή όχι.

Αθώα τα θύματα, ένοχοι οι θύτες; όχι, όχι πάντα.

Ένοχος είναι όποιος δεν διεκδικεί την αγάπη

 κάθε δευτερόλεπτο...

#αλέξανδρος προδρόμου#